Vergennes, Vermont, seint på kvelden, torsdag 8. oktober 2009: Kona og eg hadde køyrt ein frykteleg lang etappe: 951 kilometer frå Clarion, Pennsylvania, via Niagara Falls og til Vergennes, Vermont. Me hadde ikkje sprunge ein meter sidan det var september og me sist var i gamlelandet.
No var me endeleg komne fram til gode venner, Meghan og Rodney. Sjølv om me var trøytte blei me sitjande til seint og mimra. Rodney hadde tilbrakt to gode somrar, saman med sin bestefar, hos ein grandonkel rett i nabolaget mitt, der eg vaks opp. Første gongen var i 1978, den andre var i 1983.
Røssland, søndag 7. august 1983: "Eg hugsar at eg såg på M.A.S.H. og Muppet Show på den einaste tv-kanalen de hadde", sa Rodney, "men veit du kva eg hugsar aller mest? Jo, det var Svente, Arnold, du og eg, framfor tv-skjermen i stova til onkel Gunvald. Me sat der i to og ein halv time og såg Grete Waitz vinna VM-gull i maraton. Det var stort!"
Søvikheia, tirsdag 19. april 2011: Eg kom på dette no i dag, då nyhendet om at Grete Waitz var gått bort nådde oss. Det var sommar og sol, me var frie og franke, men me skulle ha med oss Grete Waitz vinna tidenes første VM-gull i friidrett! Og: 26 år seinare hugsa min amerikanske gode venn, Rodney, dette klart som dagen.
Det er klart det blir ein springetur i dag!
Her er New York Times sin omtale av Grete Waitz:
Spring i fred, Grete Waitz.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar